मराठी ब्लॉग विश्व

Sunday 2 December 2012

भगवंता


शरण आलो तुला, पण संपला ना त्रास भगवंता
तुझ्या असण्यावरी ठेवू कसा विश्वास भगवंता ?

प्रपंचातून जर आहे दिला मी वेळ भक्तीला
कशाला सांग मी घेऊ उगा संन्यास भगवंता ?

नको छेडूस प्रश्नाला "पुरे की आणखी देऊ ?"
मनुष्याने कधी म्हटलेच नाही 'बास' भगवंता

कधी कळणार लोकांना, कसे जिंकायचे तुजला ?
मनी अंधार वसला अन घरी आरास भगवंता

जगाची सर्व दु:खे दूर करणे शक्य का नाही ?
कदाचित तोकडे पडले तुझे सायास भगवंता

वैभव फाटक ( ३ डिसेंबर २०१२)

Wednesday 24 October 2012

कहाणी

कंठ आहे दाटलेला, मूक वाणी
वाच माझ्या लोचनांमधली कहाणी

साफ केला काळजाचा कोपरा मी
आठवांची जळमटे होती पुराणी

टाकले  होतेस  तू  पाऊल  जेथे
आजही फुलतात बागा त्या ठिकाणी

हक्क माझा राहिला नाही स्वतःवर
ही तुझ्या प्रेमात पडल्याची निशाणी

यायची दु:खा, पुन्हा घाई कशाला
आजही आहे जुने, डोळ्यात पाणी

वैभव फाटक ( २४ ऑक्टोबर २०१२)

Sunday 7 October 2012

जाहले जीवन सुंदर गीत

आठवणींच्या हिंदोळ्यावर झोके घेते प्रीत..
प्रेम तुझे लाभले, जाहले जीवन सुंदर गीत..

मधाळ वाणी काया गोरी
जणू अप्सरा उभी समोरी..
भान हरपले क्षणात, पाहुन
डोळ्यामधले भाव बिलोरी

एक कटाक्षामधेच झालो चारी मुंड्या चीत
प्रेम तुझे लाभले, जाहले जीवन सुंदर गीत.. II १ II

क्षणात खुलले जीवन माझे
रोम रोम मग झाले ताजे
सूर मिळाले पोकळ वेळुस
मधुर बासरी हृदयी वाजे

फिक्या फिक्या या आयुष्याला केले तू रंगीत
प्रेम तुझे लाभले, जाहले जीवन सुंदर गीत.. II २ II

वैभव फाटक ( ७ सप्टेंबर २०१२)

Sunday 16 September 2012

चिलखत

पाप भोगतो आहे कुठले ? समजत नाही
सुख आताशा चुकूनसुद्धा फिरकत नाही

कैसे झेलू मी काळाचे वार सारखे ?
मजपाशी आता दैवाचे चिलखत नाही

जिवंत आहे तुझ्यामुळे मी आज, अन्यथा
समईसुद्धा बिनतेलाची तेवत नाही

भेदभाव तू 'मनुष्य' जातीकडून शिकला
तुझ्यात असली कला ईश्वरा उपजत नाही

अपयशास तू जरी टाकले आहे मागे
नकोस थांबू, शर्यत येथे संपत नाही

मी मरताना, हळहळलेले तिला पाहु दे
यमा 'प्राण ने' खुशाल नंतर, हरकत नाही

वैभव फाटक ( १६ सप्टेबर २०१२)

Monday 27 August 2012

खलाशी

शब्द सांभाळून आहे मी उराशी
दे मुभा, बोलायला थोडे तुझ्याशी

सागरामध्ये जरी एकाच असलो
काठ तू, मी वाट चुकलेला खलाशी

प्राक्तनाने साथ आहे सोडलेली
स्वप्न हल्ली नांदते केवळ उशाशी

विश्व सारे पालथे मी घातल्यावर
स्वर्ग सापडला मला माझ्या घराशी

अन्न जेव्हा गोड लागेना जिभेला
आसवांनी चव दिली तेव्हा जराशी

नेहमी 'मी' ऐवजी 'आपण' म्हणावे
नाळ आपोआप जुळते मग मनाशी

जिंकले साऱ्या जगाला त्याचवेळी
घेतले होतेस जेव्हा बाहुपाशी

--- वैभव फाटक ( २७/०८/२०१२) ---

Thursday 2 August 2012

वेदनांचा गाव माझा


मी जरी असलो स्वत:चा
ना मलाही ठाव माझा
मी जिथे रमतो सदा तो
वेदनांचा गाव माझा

दु:ख होते दु:ख आहे
ना कधी पर्वा तयाची
हाल माझे पाहिल्यावर
ना गरज सांगावयाची
फुंकरेने जाणिवांच्या
वाळलेला घाव माझा
मी जिथे रमतो सदा तो
वेदनांचा गाव माझा

जीवनाशी झुंजताना
खेळतो मी खेळ काही
देह हा मुर्दाडलेला
जिंकण्याची आस नाही
सावरायाही जमेना
उधळलेला डाव माझा
मी जिथे रमतो सदा तो
वेदनांचा गाव माझा

वैभव फाटक ( २-८-१२)

Monday 30 July 2012

पावले

आली तुझ्या मागावरी चालून माझी पावले
रक्ताळली, पण चालली हासून माझी पावले

आश्चर्य याचे वाटले, सीमा कशी ओलांडली ?
प्रत्येकदा मी टाकली, मोजून माझी पावले

मी शोधला रस्ता नवा, नेईल जो विजयाकडे
नंतर किती गेले तिथे, पाहून माझी पावले

फासे पलटले प्राक्तनी, लाथाडले ज्यांनी कधी
मागे पुढे घोटाळले, वंदून माझी पावले

जादूभरी ताकद तिच्या होती मृदू शब्दांमधे
कित्येकदा आलो पुन्हा वळवून माझी पावले

बांधील होती आजवर, आला तुझा होकार अन..
सरसावली बेड्या जुन्या तोडून माझी पावले

-------  वैभव फाटक ( २६ जुलै २०१२) -------

Wednesday 18 July 2012

प्रश्न काही

हासणाऱ्या चेहऱ्याच्या आड होते प्रश्न काही
उत्तरे शोधूनही, ओसाड होते  प्रश्न काही

चार चौघातून फिरता, ना कधी वाट्यास गेले
एकट्याला घेरणारे, भ्याड होते प्रश्न काही

लपवलेले मी जरा दु:खास माझ्या, पाहिल्यावर
प्राक्तनाने टाकलेली, धाड होते प्रश्न काही

उत्तरे माझ्याकडे नाहीत हे ठाउक तरीही
येउनी भंडावणारे, द्वाड होते प्रश्न काही

अनुभवाला लावले मी समजण्यासाठी पणाला
सर्व पाने गूढ ऐसे, बाड होते प्रश्न काही

----- ( वैभव फाटक - १८ जुलै २०१२ ) -----

Sunday 8 July 2012

साद वेडी

तुझ्या पावलांचा जिथे स्पर्श व्हावा
तिथे मी फुलांचा सडा अंथरावा
तुझ्या चाहुलींनी असा मुग्ध होतो
जसा जीव वेडा कुणी मंतरावा

तुझ्या पैंजणांचा जरा नाद व्हावा
उरातुन सुखाचा झरा पाझरावा
तुझे हासणे गोड गाली पहावे
सुखाने जिवाचा दिवा मालवावा

तुझा भास होतो परी साथ नाही
तुझ्या दर्शना मी दिवास्वप्न पाही
उरातील वादळ कसे हे शमावे
मनी बावऱ्या चैन नाही जराही

जिथे वाट नेते तिथे चालतो मी
उरी आठवांचे सडे झेलतो मी
तुझी भेट होणे अता शक्य नाही
तरी साद वेडी तुला घालतो मी

वैभव फाटक ( ०५-०७-२०१२)

Sunday 24 June 2012

कात

लाख दु:खे उंबऱ्याशी ठाकली
त्यात तू पेटी सुखाची झाकली

वादळाला जिंकले तेव्हाच मी
नाव पाण्यातून जेव्हा हाकली

दु:ख की आनंद व्हावा, ऐकुनी ?
"थोरली कन्या नको, द्या धाकली"

भार जेव्हा आठवांचा जाहला
मी नव्याने कात तेव्हा टाकली

वाहिली नाहीत ऐसी रोपटी,
रोपटी जी, वेळ येता वाकली

वैभव फाटक ( २४ जून २०१२)

Monday 18 June 2012

एक मी अन एक तू

दोस्त दोघे एक मी अन एक तू
मी किती करतो गुन्हे पण, 'नेक' तू


लष्कराची भाजताना भाकरी
विस्तवावर हात थोडे शेक तू

पाहुया मासा अता जातो कुठे ?
फक्त पाहुन वेळ, जाळे फेक तू

का तुझी प्रत्येक मैफिल बेसुरी ?
सूर आळव अंतरी दिलफेक तू

पर्वतांवर जायचे आता तुला
पार केल्या टेकड्या कित्येक तू

( वैभव फाटक - १८ जून २०१२ )

Thursday 7 June 2012

तुझ्याचसाठी

तारेवरची कसरत सारी तुझ्याचसाठी
दुनियेसंगे मारामारी तुझ्याचसाठी

तसे कुणाचे तीळमात्रही ऐकत नाही
किती पचवले बोल जिव्हारी तुझ्याचसाठी

लाख चेहरे घुटमळणारे अवतीभवती
तरी फुंकली प्रीत तुतारी तुझ्याचसाठी

तुझ्या लोचनी अश्रू बघणे जमले नसते
मी दु:खाची दिली सुपारी तुझ्याचसाठी

तुझ्या सुखातच श्रीमंती मी मानित आलो
पत्करलेली किती उधारी तुझ्याचसाठी

------- ( वैभव फाटक - ५ जून २०१२) -------

Friday 1 June 2012

आताशा


जरी गातो, तरी नाही सुरांचे भान आताशा
जनांचे राहुद्या, माझेच किटले कान आताशा

जरासा स्पर्श करता तू , विडा रंगायचा तेव्हा
अता कळले, मजा का देत नाही पान आताशा

जिभेचे चोचले पुरवायला हॉटेलच्या वाऱ्या
विसरलो भाकरी, खाऊन 'रोटी' 'नान' आताशा

किती होई सुनेला त्रास, सासूच्या रहाण्याने
चरायाला मिळेना मोकळाले रान आताशा

उभे आयुष्य गेले, ताठ बाणा सोडला नाही
भितीने मोडण्याच्या, वाकलेली मान आताशा

नसे खाण्यास काहीही, उपाशी राहतो हल्ली
नशीबी वाढलेले रोजचे 'रमजान' आताशा

-------- वैभव फाटक ( १ जून २०१२) ---------

Saturday 12 May 2012

काल पुन्हा

काळजातल्या विझलेल्या ज्वाळा धगधगल्या काल पुन्हा
हसता हसता  क्षणात झाले  रडून ओले  गाल पुन्हा

मनी ठरवतो 'विचार आता पक्का झाला कायमचा'
क्षणात येते अन चुकचुकते का शंकेची पाल पुन्हा ?

माणूस आणिक श्वान सारखे, वाटे 'तुम्हास' पाहुनिया
आज बदडले तरी उद्याला शेपुट हलवत याल पुन्हा !

गेल्या वर्षापासुन होता 'कर्तव्याचा' बेत मनी
पण पोहे खाण्यातच गेले निघून अख्खे साल पुन्हा

तुझ्यासंगती आळवले मी जीवनगाणे प्रेमाचे
तू गेल्यावर चुकले सारे आयुष्याचे ताल पुन्हा

भालावरची रेष सुखाची बहुधा पुसली गेलेली
एक विनंती तुला, "लिहावे, देवा माझे भाल पुन्हा"

--------- वैभव फाटक ( १२ मे २०१२) ----------

Saturday 5 May 2012

'ती' बात नाही

सूर पक्का लागला जर ज्ञात नाही
का म्हणावे बेसुरा मी गात नाही ?

साबुदाणा चापला अन वर म्हणालो
"आज तर 'एकादशी', मी खात नाही"

चाललो मी, जर तुला झालो नकोसा
त्याग हा तर, तू दिलेली मात नाही

भ्रष्ट नेता पाहुनी जनता म्हणाली
" 'कमळ' परवडले परंतू 'हात' नाही"

काय तुलना जीव जडल्या झोपडीची ?
भव्य प्रासादातही 'ती' बात नाही

वास्तवाशी आज नाते जोडले मी
कल्पनाविश्वात आता न्हात नाही

चंद्रम्याला एकदा ना धाडते पण,
धाडला ना 'दिवस' ऐसी रात नाही

----- वैभव फाटक ( ५ मे २०१२) -----

Wednesday 18 April 2012

पिता अभागी करी चाकरी

पिता अभागी करी चाकरी
शिकून सवरून पोरगा घरी

जोडू म्हणतो नवीन नाती
जुन्यात आता वाढली दरी

तरणेताठे पोर हरपले
बाप खंगला माय हंबरी

सांगायाला एकच छप्पर
स्वतंत्र मागे लेक ओसरी

सुधबुध हरली राधा गवळण
कान्हा छेडू नको बासरी

वरून दिसतो मनोर, आतुन
पोखरलेल्या मृत्तिकेपरी

कशास चिंता करा मतांची
घराघरातुन वाट चादरी

वैभव फाटक ( १४-०४-२०१२)

Wednesday 11 April 2012

इथे ग्रीष्म ज्वाळा

इथे ग्रीष्म ज्वाळा......तिथे गार वारा..
प्रिये धाड तू...आज...पर्जन्य गारा....

दिले फेकुनी मी......तुझ्या आठवांना..
तरी चक्षु पाही......तुझा खेळ सारा....

धरा आज चंद्रा......बघाया निघाली..
नभी तारकांचा......कशाला पहारा....

उगी नाव तेव्हा......जली हाकली मी..
कुठे लोचनांसी......दिसे ना किनारा....

घरी फौज मोठी......जिथे लेकरांची..
तिथे 'सिर्फ दो' चा......कशा पाइ नारा ?....

झिजोनी रचीले......निवासास ज्याने..
अभागी पित्याला......तिथे नाही थारा..

जरी बंगले...बांधिले...तू हजारो..
तुला शेवटी...लाकडांचा...सहारा....

----- वैभव फाटक ------
मूळ रचना --- १०-१२-२०११
सुधारणा --- ११-०४-२०१२

Sunday 8 April 2012

आजही

तू फुलात तू कळ्यांत तू दवात आजही
तू धरेत अंतरात तू नभात आजही

साद घालतो तुला सये जरा निघून ये
संगती न तू कधी परी मनात आजही

रोज गोड स्वप्न पाहतो तुझ्याच दर्शना
रोजचा उशीर थांबली प्रभात आजही

आर्त दाह जाळतो उरास आठवांसवे
धाडशील पावसास मी उन्हात आजही


एकदा तरी पहा गवाक्ष खोलुनी जरा
वादळे किती विसावली उरात आजही

----- वैभव फाटक ( ८-४-२०१२ ) -----

Sunday 1 April 2012

तू शांत कसा ?

स्वप्ने तुटली सारी....तू शांत कसा ?
अपयश आले दारी....तू शांत कसा ?

न्याय मागुनी आता.... तळवे झिजले
अजून चाले वारी....तू शांत कसा ?

जिथे पोचण्या नुसता....तू गडबडला
तिथे जिंकली नारी....तू शांत कसा ?

किती धुमसला रडला....अन्याय गिळुन
नयने झाली खारी....तू शांत कसा ?

जिच्याच साठी लढला....तू जगताशी
तिने तोडली यारी....तू शांत कसा ?

तुला समजते 'मजनू'.... बहुधा दुनिया
जो तो पत्थर मारी....तू शांत कसा ?

--- ( वैभव फाटक - ३१ मार्च २०१२) ---

Friday 30 March 2012

घे विसावा जरा

'लिहा ओळीवर कविता - भाग ८९' या उपक्रमातील माझा सहभाग

घे विसावा जरा

सूर्य माथ्यावरी तापलेली धरा
राबसी तू किती घे विसावा जरा

स्वप्न साकारण्या तू किती झुंजला
क्रंदने झेलूनी रंजला गांजला..
देव ना ऐकतो कापऱ्या त्या सुरा
राबसी तू किती घे विसावा जरा

चार दमड्या मिळाया तुझी धाव ही
सोसले तू घणाचे किती घाव ही
हाकसी या रथा बडवुनी तू उरा
राबसी तू किती घे विसावा जरा

आज कन्या तुझी सासुरा चालली
फेडण्या कर्ज तू कातडी सोलली
प्राक्तनी आटलेला सुखाचा झरा
राबसी तू किती घे विसावा जरा

---------- वैभव फाटक -----------

Wednesday 14 March 2012

उमाळे

कुणाचे घेतले होते कुणाला वाटले होते
फुकाचा 'हा' मिळवण्याला बुटांना चाटले होते

पतंगासारखी घेउन भरारी आज भरकटलो
तयांनी वाकुल्या केल्या जयांना छाटले होते

जरी वदलीस रागाने "इथेची संपले सारे"
तुझ्या डोळ्यात अश्रूंचे उमाळे दाटले होते

उघडले जीवनाच्या पुस्तकाला चाळली पाने
जिथे येणे तुझे ते पर्ण आता फाटले होते

निखळले आज माझे स्वप्न चक्काचूर होऊनी
रडाया लागता घन आसवांचे आटले होते

------------------- वैभव फाटक --------------------

Tuesday 28 February 2012

एकटा

पाहिले तुज ज्या क्षणाला, मी न माझा राहिलो..
स्वत्व बसलो हरपुनी, रंगात तुझिया नाहलो....

स्वप्नी दिसे दिवसाही तू, वाटे कशा रजनी हवी..
रोजचा हा मार्ग माझा, घेई मग वळणे नवी....

छेडिल्या तारा दिलाच्या, तुजपुढे एके दिनी..
बोलली तू सत्वरी मज, कोणी दुजा या मनी....

काळजात चर्र झाले, वाटले आभास हा..
पुष्प गेले दूर देऊन, अंतरीचा वास हा....

जाहली वेडी अवस्था, रुचली न वरुणास ही..
वाटे चपला कोसळावी, सज्ज मी मरणास ही....

अश्रू माझे ओघळूनी, गाती दु:खा गाणी ते..
दुनियेला ही वाटले मग, पावसाचे पाणी ते....

एकटा मी चालतो मग, सावली ही संग नसे..
पौर्णिमेची आस धरुनी, किर्र काळोखी फसे....

जगणे असे तुजवाचुनी हे, अर्थ ना त्याला मुळी..
धाडिले तू देही या, जितेपणी चढण्या सुळी....

--------- वैभव फाटक  -------

Sunday 26 February 2012

रंक आता राव झाले

जीत होता नाव झाले
रंक आता राव झाले

कोंबड्याची बांग नाही
आज जागे गाव झाले

जिंकताना हारलो मी
व्यर्थ सारे डाव झाले

आठवांना चाळताना
झोंबणारे घाव झाले

वेध घेण्या काळजाचा
लाजण्याचे आव झाले

चार नोटा वाटता मी
भुंकणारे म्याव झाले

वैभव फाटक ( २६-०२-२०१२)

Sunday 19 February 2012

प्राक्तन


वेढले या संकटांनी घोर आता
कापलेले प्राक्तनाचे दोर आता

'घे भरारी' सांगते दुनिया मलाही
संपला पंखातला या जोर आता

टाकुनी रस्त्यात निघुनी बाप गेला
पाप त्याचे भोगते हे पोर आता

चोरता तू भाग्य माझे खंगलो मी
क्रंदने वेचून थोडी चोर आता

पावसाची साद आली 'येत आहे'
नाच करण्या 'ना' म्हणाला मोर आता

पाहुनी कांती तुझ्या गोऱ्या कपोली
रुक्षली ती चंद्रम्याची कोर आता

वैभव फाटक ( २०-०२-२०१२ - वापी )

Wednesday 15 February 2012

याला जीवन ऐसे नाव..

कुणीतरी म्हणालं मला, आता नकोसं झालंय जिणं..
चौऱ्याऐंशी लक्ष जन्मानंतर, मिळे मनुष्य जन्माचं लेणं....

मानव जन्म सर्वश्रेष्ठ, नाहीतर डुकरे ही जगतात..
काय भले अन काय बुरे, हे अनुभवातून शिकतात....

करी गर्जना वाघाची, पण कुंपणापर्यंतच धाव..
घागर भरून वाहिली, तरी सुटेना याची हाव....

घोडा जाई अडीच घरे, परी प्यादं एकच घर चाले..
भाली लिहिले असेल तितुकेच, विधाता झोळीत घाले....

सुख दु:खाचा लपंडाव हा, जीव होतो बेजार..
झोळी काल ही भरलेली, आज छिद्रे ज्यास हजार....

प्रात:काली उगवलेला, रवी संध्येला मावळतो..
घटिका येताच यमदेवाचा, दोर मानवा आवळतो....

आयुष्य गेले उटारेटी, भांडण तंटे अन रगामध्ये..
मृत्यू समीप येऊन ठाकता, जीव हा गुंते जगामध्ये....

म्हणूनच म्हणतो मित्रांनो.....

वाढले असेल जे पुढ्यात, त्यावर खुशाल मारा ताव..
क्षणभंगुर हा खेळ तयाला, जीवन ऐसे नाव....

---------- वैभव फाटक ----------(२१/०७/२०११)

Saturday 11 February 2012

वाटसरू

(मराठी कविता समूहाच्या 'अशी जगावी गझल' उपक्रमातील माझा दुसरा प्रयत्न.)

वाटसरू

ब्रह्म पाहिले  ह्याची डोळा रंग  महाली जाता जाता
लाजलीस तू घोर रक्तिमा खुलला गाली जाता जाता

माळलीस तू वेणी केशी गंध दरवळे दिशा दिशांना
स्वप्ने माझी सुगंधात त्या क्षणात न्हाली जाता जाता

नियतीने मज पुकार देता अंधारातच खेळ मांडला
दैवहीन मी हार तारण्या चलतो चाली जाता जाता

किती घेतल्या ताना मुरक्या आळविण्या  मी 'मारुबिहाग'
चपखल जेव्हा सूर लागले पहाट झाली जाता जाता

वाटसरू मी शोधित फिरतो अंधारातून वाट यशाची
सोबतीस तू यावे घेउन लाख मशाली जाता जाता

वैभव फाटक

( 'मारुबिहाग' हा एक फक्त रात्री गायला जाणारा एक राग आहे)

Monday 6 February 2012

स्वप्न....


हासणे खोटे फुकाचे.....आज येथे टाळतो..
पापण्यांना भार होता.....आसवे मी गाळतो....

संपते ती लांबलेली.....भेट प्रेमाची जरी..
जीवघेण्या त्या कटाक्षा.....पाहुनी रेंगाळतो....

लाख डोळे पाहती.....त्यांना कसा मी आवरू.. ?
या तुझ्या फोटोस आता.....दृष्ट मी ओवाळतो....

जाहले जाणे तुझे.....आयुष्य हे भासे रिते ..
गांजलेल्या या व्यथेने.....स्वप्न माझे जाळतो....

प्रेमरंगी रंगताना.....आणभाका घेतल्या..
विस्मरोनी मुक्त तू.....मी शब्द माझा पाळतो....

मी तयारी दाखवावी.....दैव का नाही म्हणे..?
वाटते नेण्या मला.....मृत्यूच हा ओशाळतो....

--------------- वैभव फाटक --------------

Monday 30 January 2012

जाल वेदनांचे

त्या बोचऱ्या क्षणांचे.....का ठाव सापडावे
धुंदीत हासताना.....मी का उगी रडावे..

सांगू कसे कुणाला.....हे शल्य या मनीचे
मी पंख कापलेल्या.....पक्षापरी उडावे..

जो आपुलाच नाही.....दृष्टीस तो दिसावा
नात्यास भार होण्या.....का जीव हे जडावे..

एकांत शोधण्याला.....धुंडाळतो दिशा मी
अस्तित्व का स्वतःचे.....माझे मला नडावे..

स्वच्छंद तैरतो मी.....मासा जसा जलात
का जाल वेदनांचे.....माझ्यावरी पडावे..

हा वृक्ष जीवनाचा.....आक्रंदतो रुसोनी
का पर्ण ते सुखाचे.....दैवातुनी झडावे..

-------------- वैभव फाटक --------------

Thursday 19 January 2012

साथ


ठरल्या ठिकाणी ती आज त्याला, भेटायला आली..
त्याचा अजून पत्ता नाही बघून, थोडीसी रागावली....

उशीर त्याच्या पाचवीलाच पुजलेला, त्याला आजचा दिवस ही नव्हता अपवाद..
मग त्यानेच हळूच 'Hi ' म्हणून, सुरु केला फॉर्मल संवाद....

लटका राग तिच्या गालावर, स्पष्ट दिसत होता..
तो मात्र तिची समजूत काढायला, कंबर कसत होता....

शेवटी त्याने कान पकडले, आणि मागितली जाहीर माफी..
ती खुदकन गालात हसली, म्हणाली 'चल खाऊया कुल्फी'....

तो तिला म्हणाला, 'हसताना तू किती गोड दिसतेस'..
'असं वाटतं तुला पहातच रहावं, जेव्हा तू हसतेस'....

त्यावर लाजून ती म्हणाली, 'पुरे झाली आता स्तुती माझी'..
'का रे रोज उशीर करतोस ? मनी हुरहूर लागते न तुझी'....

बोलता बोलता तिच्या डोळ्यात, आसवांची गर्दी झाली..
तिच्या अंत:करणी साठलेल्या, दु:खाची जणू वर्दी आली....

तिचा हात हातात घेऊन, त्याने डोळ्यात तिच्या पाहिले..
म्हणाला 'वचन तुला देतो आजपासून, जीवन तुला वाहिले'....

ती ही आता गहिवरली, म्हणाली 'सोडू नकोस माझी कधीच साथ'..
'असाच राहू दे सदैव आपला, एकमेकांच्या हातात हात'....
'असाच राहू दे सदैव आपला, एकमेकांच्या हातात हात'....

---------------: वैभव फाटक (२०-०३-२०११) :----------------

तुझ्याच हाती धागा.

आषाढी एकादशी, साजरी होई आज. 
मूर्तीस सावळ्याच्या, वेगळाच साज..
पंढरीच्या देवालयी, विठ्ठल हा उभा.
पिवळ्या पितांबरे जणू , वाढे त्याची शोभा..

कर कटावरी, आणि साजिरे हे रूप.
भक्तजन ओवाळिती, पंचारती धूप..

विठ्ठल विठ्ठल घोषात, झाले वारकरी दंग.
भक्ती भावामध्ये गाती, तुक्याचे अभंग..

चंद्रभागेतीरी आज, सोहळा रंगला.
हरेक भाविक, हरिनामात गुंगला..

पंढरीच्या वारीमध्ये, परमोच्च सुख.
विठू राया दूर करी, सकळांचे दु:..

मी तर फक्त पतंग, देवा तुझ्याच हाती धागा.
मागणे हे एकच, मिळो तुझ्या चरणी जागा..

-----------वैभव फाटक (११-०७-२०११)---------

आषाढी एकादशीच्या या सुवर्ण मुहूर्तावर हे काव्य पांडुरंगा चरणी अर्पण.

विश्व दोघांच...

तो ऑफिस मधून घरी आला, तिला जोराने मारी हाका..
ती म्हणाली आतूनच, अहो जरा दम तरी टाका....

ते सारं सोड गं , चल तू  हो बघू  रेडी..
अहो कसं जमणार आत्ता मला, कामं राहिली आहेत  थोडी....

नकार तिचा येताच याच्या, चेहरयाला पडल्या आठ्या..
जेवणाची तयारी करायचीय मला, जाऊबाई येणार आहेत मोठ्या....

कधी नव्हे तो चांगला मूड होता, म्हटलं पिक्चर ला जाऊ..
ती म्हणे त्यात की एवढं, पुन्हा कधीतरी पाहू....

हिरमुसला चेहरा घेऊन तो, आतल्या खोलीत निघून गेला..
तिनेही नाईलाजाने मग, स्वयंपाकघरात  प्रवेश केला....

जेवणावर सुद्धा त्याचे, फारसे नव्हते लक्ष..
कधी राग जाणार याचा, प्रश्न होता यक्ष....

सगळा पसारा आवरताना तिला, झोपायला वाजले बारा..
तोपर्यंत मात्र उतरला होता, याच्या रागाच्या पारा....

तो समोर आली तसे, त्याने हात तिचा धरला..
म्हणे खरच गं तुझ्या कष्टापुढे, माझा 'मी' पणा हरला....

समईच्या वातीप्रमाणे तू, घरासाठी जळत गेलीस..
आख्या घराचं ओझं नेहमी, तळहातावर झेलीत आलीस....

तुला नाही कधी वाटलं, तुझं असं एक विश्व असावं..
त्यात स्वतःला झोकून देऊन, स्वप्नं रंगवत बसावं....

वेगळं नाही माझं विश्व, तुमच्या विश्वात मिळालं..
संसार थाटला तुमच्याशी, तेव्हाच मी तू  पण गळालं....

           ......   
वैभव फाटक ......