मी जरी असलो स्वत:चा
ना मलाही ठाव माझा
मी जिथे रमतो सदा तो
वेदनांचा गाव माझा
दु:ख होते दु:ख आहे
ना कधी पर्वा तयाची
हाल माझे पाहिल्यावर
ना गरज सांगावयाची
फुंकरेने जाणिवांच्या
वाळलेला घाव माझा
मी जिथे रमतो सदा तो
वेदनांचा गाव माझा
जीवनाशी झुंजताना
खेळतो मी खेळ काही
देह हा मुर्दाडलेला
जिंकण्याची आस नाही
सावरायाही जमेना
उधळलेला डाव माझा
मी जिथे रमतो सदा तो
वेदनांचा गाव माझा
वैभव फाटक ( २-८-१२)
No comments:
Post a Comment